در سوگ مسافران پروازی که هرگز به مقصد نرسید

پر گشودید و پریدید، پس چرا پرپر شدید؟ 

شعله‌های روشنی بودید، خاکستر شُدید 

با هزاران آرزو بار سفر بستید و لیک‌

رخت بر بستید، بی‌تابوت و بی‌پیکر شُدید

نور چشم آن پدر بودید، اکنون تا ابد 

ناله‌ی جان‌سوز و اشک دیده‌ی مادر شُدید 

قصه‌ی پر غصه‌ی هجرت به دل‌ها داشتید 

ای عزیزان قصه‌گوی قصه‌ی آخر شُدید...