«بس بگردید و بگردد روزگار»*
گه پیاده بوده‌ایم و گه سوار
گه خوش و گه ناخوش و رنجور و زرد
سینه‌مان گه پر ز عشق و گه ز درد
پند و درس از روزگار آموختیم
گه به قهرش ساختیم گه سوختیم
تا که هستی و نفس در سینه هست
دور باش از نا امیدیّ و شکست
از برای خود پر پرواز باش
پر ز شور و شوق و پر آواز باش
* این مصرع از سعدی است.
